Ilias Ilias Koutsonas
·
ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΜΙΑΣ ΓΕΛΑΣΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Μια νύχτα του Δεκέμβρη ήταν το πιο απελπιστικό πρόσωπο μου. Κάθισα σένα ταβερνάκι της , Βάρης , αναστέναξα βαριά. Ήταν ένα ξέσπασμα από την σκέψη για την αναποδιά της ζωής. Περιέφερα το βλέμμα, από κάπου στο βάθος .Άρχισα να ονειροπολώ και να σκέπτομαι όσα είχαν φύγει. Ορίστε ο κύριος παρακαλώ; Φέρε μου κάτι να πιώ με λαχταριστό μεζέ; Αμέσωωωως έφτασεεεεε; Χρέωσε ένα σφραγιστό και μια καλή ποικιλία. Πήρα άδειασα το λησμονοβότανο, άρχισα να το περιεργάζομαι αχόρταγα, τσίμπησα μια δυο και κατέβασα μονοκόμματο αυτό πού θα με άφηνε από την σκέψη και την λησμονιά. Άρχισα και άλλο και άλλο Ώσπου μπλέχτηκαν οι χαρές με της λύπες σε εκείνο τον παράξενο χορό της μοίρας του ανθρώπου .Αργοκυλούσε πότε ένα δάκρυ και νέρωνε, και πότε ανθούσε ένα πικρό χαμόγελο που έκρυβε μέσα μου την δυστυχία και την πίκρα μιας γελασμένης ημέρας..Εκεί μέσα προσπαθούσα να βρω ,ότι πολύτιμο έχασα. Την χαρά, την λύπη, την καλοσύνη, την κατανόηση. Έκλαιγα για τον χαμό ,δάκρυζα για την ατυχία μου. Προσπαθούσα τόσο λίγο που όλες οι εικόνες της ζωής σαν αστραπή άφηναν εκεί στο ποτήρι την στιγμιαία γαλήνη. Έφευγαν και μαζεύονταν στα τρίσβαθα του εαυτού μου. Το άγχος ζωγραφισμένο με τυραννούσε και προσπαθούσε να μου στερέψει κάθε δάκρυ. Αχνά αυλάκωναν ένα κουρασμένο πρόσωπο πού ένιωθα λύπη, καημό, στεναχώρια, υπερηφάνεια. Αλλά ποτέ ταπείνωση. Κράτησα ένα δάκρυ το τελευταίο, να μη με χαλάσει η αδυναμία της στιγμής .Κράτησα για γιατρικό αυτό που έκαιγε τα σωθικά μου. Ήθελα να γίνει αγίασμα στο ίδιο μου το σώμα και της τύχης..τα χέρια μου που άλλοτε σκληρά και ατίθασα κοινούνταν μέσα στην ζωή .Άλλοτε σκόρπιζαν καλοσύνη και ευτυχία σε στιγμές που έπρεπε, τώρα ζητούν ένα αποκούμπι να σταματήσουν. Νόμιζα πως έβλεπα αυτό που ζητούσα, τα άπλωσα να βρω το στήριγμα το νόμισα τόσο σταθερό πίστεψα με όλη την δύναμη της ψυχής μου ότι θα κρατούσε .Αχ ο δύστυχος τι συμφορά μου!!!έφυγε σαν σκιά από μπροστά μου
Ηλίας Κουτσώνας
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΛΑΖΩΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Σοβαρό
λεκτικό επεισόδιο σημειώθηκε μεταξύ εμού, και του πολιτικάντη δημάρχου
Γλυφάδας Γ. Παπανικολάου. Περνούσα τυχαία από την οδό Ζέπου απέναντι από τον κινηματογράφο στην υπο ανακαίνηση
πλατεία [παιδική χαρά] αντιλήφθηκα ότι ο δήμαρχος συνομιλούσε έντονα με
μικροπωλητές που έχουν στήσει πάγκους
γύρω στην πλατεία. Πλησίασα κοντά να
ακούσω τι συμβαίνει και παράλληλα έβγαλα την φωτογραφική μηχανή μου και τράβηξα δυο
τρείς φωτογραφίες. Όταν με αντιλήφτηκε ο Δήμαρχος μου είπε με έντονο ύφος καλημέρα , και του ανταπέδωσα την καλημέρα. Γιατί γράφεις στην εφημερίδα αυτά; Του απάντησα γράφο τα γεγονότα ,και την
αλήθεια να ενημερώνω τους πολίτες σωστά. Εάν δεν είναι σωστά στείλτε μας την
δική σας αλήθεια και εγώ θα τα δημοσιεύσω. Σας
ζήτησα να έρθω στο γραφείο σας στον Δήμο, και αρνηθήκατε να με δεχτείτε.
Αρνηθήκατε να συνομιλήσετε μαζί μου
τηλεφωνικά, ώστε να μας
ενημερώσετε για διάφορα θέματα, και
εμείς με την σειρά μας τους Γλυφαδιώτες ,
και εδώ αρνηθήκατε. Παρά της προσπάθειες
μου να βρεθούμε ώστε να έχουμε μια εικόνα για τα πεπραγμένα του Δήμου. Μας
απαξιώσατε γιατί; Φοβάστε κάτι; Η
εφημερίδα μας ζητά να ενημερώνει τους πολίτες υπεύθυνα και σωστά. Δεν έχει
ουδεμία πρόθεση να σπιλώσει, η να
κατηγορήσει ούτε τον Δήμαρχο, ούτε κανέναν από την διοίκηση .Αυτά είπα στον
Δήμαρχο. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο του
να φύγει μου είπε απειλητικά . Θα τα
πούμε εμείς. 
