ΓΛΙΝΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΟ

                             ΓΛΙΝΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

                          ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΟ

  Γλίνος πήρε το όνομα του από τα ψάρια (γλίνια). Το χωριό βρίσκεται στις όχθες του Πηνειού ποταμού(γλίνια)^[2]. Το χωριό αρχικά βρισκόταν σε άλλη περιοχή, και συγκεκριμένα στη θέση Παλιοκόπρια, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά από το σημερινό χωριό. Μεταφέρθηκε στη σημερινή θέση δίπλα στον Πηνειό, στον δέκατο ένατο αιώνα. Δημοτικά η κοινότητα ανήκει τώρα στον Δήμο Τρικάλων  ενώ ποιο παλαιά στον Δήμο  Μ.Καλυβίων. Ένα μικρό χωριό στην καρδιά του θεσσαλικού κάμπου. Οι 700 περίπου μόνιμοι κάτοικοι ζουν αρμονικά. Οι ποιο πολλοί είναι συγγενής μεταξύ τους, αλά και δεμένοι μεταξύ τους σαν μια οικογένεια. Κάθε τέτοιες ημέρες  των  Χριστουγέννων , περιμένουν  να έρθουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που ζουν μακριά από το χωριό. Άλλοι στο εξωτερικό και άλλοι στης μεγαλουπόλεις .Ανήμερα  των Χριστουγέννων στα περισσότερα σπίτια έχουν Γουρνοχαρά .Συνεχίζοντας την παράδοση, σφάζουν το γουρούνι. Συγκεντρώνονται συγγενής, φίλοι, και συγχωριανοί. Το Καζάνι έτοιμο στην φωτιά να λιώσει το λίπος, από τα παχιά μέρη του γουρουνιού. Από αυτά τα  μέρι θα ετοιμαστεί το υλικό να γεμίσουν τα λουκάνικα, η τσιγαρίδες , η αλευριά. η τηγανιά, που είναι και ο πρώτος μεζές  για την παρέα. Το τσίπουρο ,το ροζέ ντόπιο κρασί, και το κλαρίνο ανεβάζουν το κέφι, και εδώ αρχίσει το ξεφάντωμα. Αυτές είναι οι χαρές , και η αντάμωση των αγαπημένων ανθρώπων αυτές της άγιες ημέρες. Η νοσταλγία μου με ώθησε να γράψω αυτά τα λίγα λόγια για το χωριό μου. Έτσι θα ήθελα να περάσω μαζί στο Γλίνος αυτές της άγιες ημέρες Εκεί που γεννήθηκα, έζησα τα πρώτα παιδικά μαθητικά χρόνια. Δυστυχώς ,έφυγαν και τα τρία αγαπημένα μου αδέλφια. Ο Βαγγέλης , ο Κώστας, η Ελευθερία, και ο αγαπημένος μου ανιψιός Ηλίας. Έφυγαν όλοι νωρίς όλοι μέσα σε τρία χρόνια. Ερήμωσαν τα σπίτια  και εγώ με της αναμνήσεις και με λαβωμένη την ψυχή γράφο τα λίγα λόγια για το Χωριό μου.